امام راحل هنر منهای جهت را قبول نداشت و هنر را مستلزم می دانست که به فقر و غنا بپردازد ولی چرا کارگردان این سریال(دار و ندار)  توجه نمی کند که اشخاص و افراد در فیلم یا سریال چکیده ای از جامعه محسوب می شوند. در صحنه ای که اویسی دارد کمپوت گیلاس می خورد همه ندارها چشم به لقمه این فرد دارند و با حسرت می نگرند.  نویسنده این سطور آگاه هست که این صحنه شاید می خواهد حد فقر را نشان دهد ولی به چه قیمتی؟؟؟ همه ندارها مثل هم این حرکت را انجام می دهند و این خلاف واقع است نه در این صحنه نقیض این مورد وجود دارد که نداری حیا کند و به لقمه دارا و یا هر کسی نگاه نکند که در آداب اسلامی هم داریم که تباید به لقمه دیگری نگاه کرد  و یا اینکه می توانست این حالت را در کودکی به دلیل عدم درک حیا به نمایش در آورد.

در این صحنه به همه ندارها توهین می شود که فدرت حیا درآنها وجود ندارد مگر نیستند افرادی که با سیلی صورت خود را سرخ نگاه می دارند؟

پزشک نداری یا آمپول زن نداری بلد نیست آمپول هم بزند این یعنی چه؟ غیر از این است که بیشتر بزرگان سیاسی و هنری و ...از ندارها بودند!!!

شوخی های تکراری چون یاروی یوسف صیادی  یا شوخی ها مچ شده افراد در آقای اویسی از دیگر اشکلات این سریال است.

قطار بازیگران یکی از جلوه های همیشگی ضعف کارگردان است.

در صحنه ای که همه در حال شعر خواندن و غیبت تیمور صاحب خانه هستند زن ماشا الله شاه مرادی ازش اجازه می خواهد که شعر بخواند شاه مرادی می گوید فقط غیبت نباشد!!!! ببخشید یا نویسنده و کارگردان نا آگاه هستند و یا مخاطبان را بی ارزش پنداشتند اگر غیبت بود پس چرا شما نشسته و استماع می کنید این همان اسلام نمادینی است که در نماز مادربزرگا توی فیلم ها مشاهده می شد.

البته شعری که در داستان اول سریال خوانده شد بسیار زیبا بود که می گفت بیشتر این مسئولین فرهنگی و حالا غیرفرهنگی مرده پرست هستند.

+ فعلا این نقد تا سریال دو شب دار و ندار بود.

نوشته شده توسط : محسن اردستانی رستمی

نظرات دیگران [ نظر]